Mijn routeboekje draagt de titel 'Dwars door Cambodja', begint in Thailand en eindigt in Vietnam. Thailand was een leuk bekend opstapje, Cambodja het hoofddoel van de reis en nu bevind ik me ineens in Vietnam... Met dat deel van de reis had ik me dus nooit beziggehouden. Enigszins ontheemd en met gemengde gevoelens zit ik nu op een bankje in Chau Doc, starend over het water.

Ik had gisteren al ergens de grens over kunnen gaan, maar had besloten om mijn verblijf in Cambodja nog een dagje te verlengen. Het beviel er zo goed en de route van Kep naar Kirivon was inderdaad prachtig!
De helft van de route over prima asfalt, zoals ik gewend ben in Cambodja. De andere 45 km. over een stoffige met gaten gevulde gravelweg, zoals de Cambodjaanse wegen worden beschreven in reisgidsen. Niet dat ik daar nog niet op had gefietst. Vanuit Phnom Penh volgde ik Highway 4 in zuidwestelijke richting en die is smal en relatief druk. Puur uit lijfsbehoud ploeter je met je fiets door de gravel zijstroken. Op zich is het niet vervelend fietsen, het kost alleen wat meer energie en gaat stukken langzamer. Ik was er echter niet rouwig om dat ik 100 km. van die gravelstrook vanuit een taxi heb bekeken. Daarbij heb ik mezelf een tweede ochtendspitsPhnom Penhuit bespaart en meer inzicht verkregen in het toetergedrag van automobilisten. Uiteraard geen van allen een reden om ineens in een auto te gaan zitten, dat was om het simpele feit dat ik de nacht doodziek had doorgebracht na het eten van een visgerecht.

Maar goed, de onverharde weg gisteren naar Kirivon was heerlijk rustig. De met bomen omzoomde weg bracht me dwars door de rijstvelden en langs hutjes, huisjes en door dorpjes. Het had wat weg van rijden door een openluchtmuseum. Vrouwen aan de waterpomp, hier en daar een varken of een kip met kuikens, spelende kinderen en door runderen voortgetrokken karren volgeladen met hooi of rijstbalen. De weg af en toe onderbroken door een brug over een (irrigatie)kanaaltje, een en ander gecomplementeerd met vriendelijk gedagroepende mensen. Wellicht dat de man met de kettingzaag niet helemaal in het plaatje thuis paste, maar daar stond dan wel weer het hele dorp bij te kijken. De visser die in het bijzijn vanzijn collega's enthousiast vanuit het water'I love you' riep, zorgde voor de vrolijke noot. Het was een mooie rit door het (ook in het droge seizoen) prachtige, groene zuiden van Cambodja. Een streek met meerdere nationale parken en sfeervolle kustplaatsjes als Kampot en Kep.

Natuurlijk zag het platteland er vandaag voor en na de grens precies hetzelfde uit. Het ministukje Vietnam dat ik ga zien is pas relatief kort Vietnamees grondgebied en nog steeds wonen hier veel Khmer. Het cultuurverschil is dus nieterg groot. Bovendien kom ik hier weer de Mekong(delta) tegen, die ik 2 jaar geleden zo lang gevolgd heb. Het klopt allemaal wel, ik moet vast nog even wennen.