Kalaw is voor veel toeristen de uitvalsbasis om te gaan 'trekken' door de heuvels naar Inle Lake. Ik had net 309 km. in 3 dagen gefietst, ik vond het wel even best. Bovendien een rit naar Inle Lake (Nyaungshwe) stond al op m'n fietsprogramma. Oké, je komt dan niet door de bergdorpen met de ethnische bergstammen. Met de money schreeuwende kinderen in het achterhoofd vond ik dat niet erg. En hoe groot was mijn verbazing toen ik een speeltuin in het plaatsje tegenkwam! Misschien was het alleen omdat het 4 januari en onafhankelijkheidsdag was, dat de kinderen uitgelaten aan het ravotten waren. Kinderen die spelen en ouder zijn dan een jaar of 6, ik had ze in ieder geval nog niet gezien. Een wandeling door de straten en over de markt, daar heb ik het bij gelaten. Wat voor me uitgestaard en om me heen gekeken onder het genot van een kopje koffie met thee en gefrituurde dingen, zittend op een plastic kinderkrukje in het stof van de straat. Mezelf gelukkig prijzend dat ik in een internetcafé zat, terwijl het begon te plenzen. Concluderend dat ik goed in de tijd zat, toen bleek dat de Five Day Market samen met mij in Kalaw zou zijn. De bewoners van de bergdorpen verkopen hun producten en gewassen op deze 'rondreizende' markt. Voordat ik, na mijn geslaagde rustdag, de fietsrit naar Nyaungshwe ging maken, heb ik eerst de tot markt omgetoverde straten van Kalaw nogmaals bewandeld.

Zoals Kalaw uitvalsbasis is om te gaan trekken, zo kan je niet anders dan vanuit Nyaungshwe in een bootje stappen om je over het Inle Lake te laten varen. Ditmaal heb ik wel aan het verwachtingspatroon van de gemiddelde toerist voldaan, rustdag 2 begon op het water. Terwijl de mist langzaam optrok, zag je in het witte landschap de silhouetten van de vissers, met hun fuiken op de platte boot en één been om de peddel gekruld. Het was een adembenemend gezicht!
Gelukkig is het meer groot. Daarmee verdwijnen niet alleen alle andere gemotoriseerde bootjes met toeristen in het niets, daarom deden we er ook lang eer we een markt hadden bereikt. Hoe hard ik ook bij het regelen van m'n boottochtje riep dat ik niet al die op toeristen gerichtte 'kijk zo leven wij' en 'hoe rollen we de plaatselijke sigaar' plekken hoefde te zien, ik had hopeloos gefaald. De vriend met de boot sprak geen Engels en deed braaf de hele route aan. Eerlijk toegegeven, hoe je van een lotusplant garen maakt was serieus interessant om te zien. Evengoed ging mijn opperbeste humeur zienderogen achteruit; zat je net lekker, werd er weer aangelegd voor een leerzaam moment. Uiteindelijk begreep de bootsman dat we maar beter gewoon konden varen. De vissersbootjes op het water met de bergen op de achtergrond vervelen nooit!

Een dagje fietsen later stond rustdag 3 op het programma in Pindaya. Ergens moest er dan toch wel gewandeld worden, dus ik ben er een lange ochtend op uit getrokken met een gids. Alle bomen en planten gezien waar ik de afgelopen tijd de vruchten van heb gegeten. Ik had al in geen dagen een boeddha gezien en om daar verandering in te brengen ben ik naar de 'Golden Cave' tempel gegaan. Al eeuwenlang worden hier door pelgrims boeddhabeelden achtergelaten. Tot op de dag van vandaag, van internetcafé tot de Thaise drugsafdeling van een politieregio en menig particulier uit alle windstreken van de wereld. Het schijnen er meer dan 8700 te zijn, hett zal wel. Het waren er veel, heel veel!