Al snel kwam ik tot de conclusie dat het een afwisselende tocht beloofde te gaan worden. Twee dagen fietsen op de R1 bracht me via smalle fietsstroken langs de randen van dorpjes, door maïsvelden naar boerderijen, dwars door burgerlijke buitenwijken, over bruggetjes en langs water, via grindwegen door open velden, over kilometers bospaden, langs de doorgaande weg en 'n enkel stadspark. Alle soorten en maten wegen passeerde de revue om uiteindelijk aan het eind van de middag of het begin van de avond op een camping te belanden. In Schoss Holte werd dat een kleine camping tussen de dennen aan een doodlopend zijstraatje van de hoofdweg. Toen ik er aankwam verliet een grijs dametje die de indruk wekte de plaatselijke dorpsgek te zijn al mompelend voorover gebogen het terrein. Het receptiegebouwtje een paar meter verder voorzien van een uit vervlogen tijden afkomstig wit kralen vliegengordijn en twee pluizige witte hondjes gemoedelijk op de grond bij het smalle trapje naar boven. In het kantoortje aangekomen, bleek de camping te worden gerund door een echtpaar, het aanpalende donkerhouten chalet vermoedelijk al een decennia of wat hun thuis. Uiterst hartelijk werd ik ontvangen en de administratie geroutineerd afgehandeld. Toen ik vroeg naar informatie over de trein moesten we als drie stukjes van een schuifpuzzel op en neer bewegen, zodat er ruimte kwam om mij een foldertje aan te reiken. Een foldertje met het treinschema van de regio, compleet met tijdtabellen. Ik kan me niet heugen hoe lang geleden het is geweest dat ik zoiets in handen heb gehad. Zelfs een poging ondernomen om alle stukjes treininformatie aan elkaar te koppelen om een reisschema samen te stellen, maar snel besloten dat een wandeling naar het station wellicht een zinvoller besteding van tijd zou zijn. Niets bleek minder waar, geen informatiebalie of handig overzicht, niet eens een kaartautomaat. Onverrichter zaken keerde ik terug op zoek naar een internetverbinding, om daar voorzichtig naar te vragen op de camping. Haar man was 'op het park' en zou hem bij me langs sturen als hij terug was, dan konden we dat samen op de computer uitzoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Tenminste, misschien was het handiger als ik zelf achter de computer zou plaats nemen? Met het nodige geschuifel wisten we van plaats te wisselen in het miniscule kantoortje en binnen de kortste keren lag mijn reisplan uitgeprint op tafel. Een treinkaartje kon ik kopen bij het reisbureau. Wat? Zei hij werkelijk reisbureau?! De vrouw des campings stak haar hoofd om de hoek van de deur en vertelde me glimlachend dat er in de trein kaartautomaten zijn. Nou ja, hij ging ook nooit met de trein verontschuldigde hij zich. Mezelf nog vrolijk makend om deze grappige situatie, liet ik nagenoeg al mijn spullen achter op de camping en wandelde de volgende ochtend vroeg naar het treinstation. Op weg naar Kassel, op weg naar de dOCUMENTA (13), twee dagen mezelf onderdompelen in hedendaagse kunst met een nachtje in een comfortabel bed van een hotel. Zo'n aangename temperatuur was het namelijk 's nachts nog niet geweest, in mijn tentje op een kampeerterrein.