Met de boot van Rostock naar Gedser en die doet er ongeveer anderhalf uur over. Dat klinkt als een aardig antwoord op de vraag hoe ik van Duitsland naar Denemarken zou gaan en wist dat dan ook te vertellen de derde keer dat ernaar werd gevraagd. Om op den duur iets meer vertrouwen op te wekken over de kennis van mijn te volgen reisplan en topografische kennis, heb ik toch nog even op de kaart gekeken. Gedser is het zuidelijkste puntje van het oostelijke eiland Falster, in de Sjaelland regio.

Het antwoord op de vraag is geen gedegen reisplan, realiseerde ik me onderweg. Want hoe vaak vaart die boot dan? Is het een drukke route en hoeveel mensen kunnen er op die boot? Al die tijd had ik een flinke veerboot voor ogen die van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat op en neer vaart. Nu Rostock in de buurt kwam, zag ik ineens een bescheiden dienstregeling voor me met volgeboekte boten. Ik heb er maar niet al te lang bij stil gestaan. Je kan er over gaan nadenken wat je wilt, zorgen maken zelfs mocht dat in je aard liggen, maar de situatie verandert er niet door en antwoorden of oplossingen gaan er ook niet van komen. Het moment afwachten en ter plekke zien, wederom als strijdplan.

Om een indruk te krijgen van Rostock ben ik even met mijn fiets door een hoofdstraat in het centrum gewandeld. Druk! Prachtige panden, maar de hoeveelheid toeristen van het doorsnee soort wakkerde mijn reislust alleen maar aan. Op de kaart kon ik al geen camping in de buurt vinden, maar nu wist ik zeker dat ik ook geen moeite ging doen om hier een overnachtingsplek te regelen. Ik ben snel weer op de fiets gestapt om een kijkje te gaan nemen in de haven.

Een uurtje later stond ik 10 kilometer verderop met een ticket in mijn hand in rij 9 te wachten op de boot, te midden van een twintigtal andere fietsers en een motorclub. De overige banen vol met auto's, campers en vrachtwagens. Niet allemaal met dezelfde bestemming, de voertuigen van de eerste rijen werden één voor één de grote veerboot op geloodst. Daarnaast een lege kade voor ons en een stuk verderop een gigantische veerboot naar het opeens dichtbij klinkende Helsinki. Het was leuk om eens door een haven te fietsen. Geen afstandelijkheid en schijnveiligheid van een auto om je heen, maar klein en kwetsbaar tussen de grote ferries. De controlepoortjes en afgestreepte rijbanen veel te breed voor welke tweewieler dan ook. De wind had vrij spel over de lege asfalt vlakte en de geur van zee hing in de lucht. Ik vond het niet erg dat de boot wat vertraagd was en we even moesten wachten. Er gebeurde niets, het was fantastisch.

Alleen een filmische scène verstoorde een kort moment de stilte van het wachten. Plots kwam er een grote zwarte Lexus met gierende banden aangescheurd, die piepend tot stilstand kwam vlak voor de klep van de zojuist aangemeerde veerboot. Een man met Aziatisch uiterlijk sprong wild gebarend uit de auto met Spaans kenteken. Hij riep dan wel allemaal onbegrijpelijk dingen, iedereen wist dat het niet deze boot was die hij bijna ging missen. Door zijn paniek was de man nauwelijks voor rede vatbaar, wonderwel wisten de mannen in de gele hesjes hem met een simpel armgebaar en dringende blik nog net op tijd weg te krijgen. Het scheelde weinig of hij had zichzelf volledig klem gezet tussen het af- en opgaande verkeer en een logistieke chaos veroorzaakt. De onruststoker werd door een ieder gadegeslagen, zonder enige reactie te veroorzaken. Met het wegrijden van de man, was de absolute rust weergekeerd. Gemoedelijk ging iedereen even later aan boord.