Vanuit het Charoen Hotel in Udon Thani mijn eerste bericht. Afgelopen maandag was de vertrekdag. Mijn fiets had ik een dag eerder al bij de bagageopslag geparkeerd, dus na die te hebben opgehaald ben ik gaan inchecken. Helaas vond de KLM-meneer mijn fietsdoos wat te groot en 2,8 kg te zwaar en ik vond 30 euro extra betalen per kg overgewicht wat overdreven. Dus hulp gezocht bij de mannen van de oversized luggage. Zij hebben al hun charmes in de strijd gegooid bij de grondstewardessen (alias truffeltjes), maar helaas kregen ze me niet naar binnen gepraat. Erger nog, die vonden dat mijn gewone bagage ook als overgewicht moest worden geteld! Een fiets meenemen op vakantie blijkt toch geen normale aangelegenheid

Na een prima vlucht naar Bangkok, weer op zoek naar mijn fiets. Hij stond uiteindelijk netjes in een hoekje met 2 beveiligingsmensen ernaast, maar wel ondersteboven in een open doos. Daar werd ik een beetje zenuwachtig van, maar mijn fiets leek oke. Wederom werd ik vriendelijk geholpen met mijn fiets op een karretje zetten en 'mijn' taxichauffeur was vlug gevonden. Na een uur door Bangkok rijden het 'oude' vliegveld bereikt voor mijn vlucht naar Udon Thani. Ook hier weer allemaal vriendelijke mensen die ijverig allemaal paaltjes gaan verzetten, zodat ik in de rij pas en tape te voorschijn toveren om die doos weer dicht te kunnen krijgen. Op het vliegveld van Udon Thani was het makkelijker om de fiets te vinden. Hij kwam rechtop over de bagageband op allemaal onschuldige mensen af en vloog bijna uit de eerste de beste bocht. Ik had 'm net op tijd te pakken en hij verdween even later soepeltjes in het busje naar het hotel.

Na een goed nachtje slapen en ontbijt, de fiets uitgepakt. Alles weer recht gezet en zo goed als mogelijk vast gedraaid. Dat ging voorspoedig, het banden oppompen iets minder. Ik werd vriendelijk geholpen door de beveiliging, maar ook die kregen niet echt snel lucht in mijn banden. Sterker nog, het restje lucht lieten ze vrij. Na wat Thais gezucht en gepraat werd ik met mijn fiets de stad door gelootst en met fiets en al in een Tuk Tuk gezet naar de fietsenmaker. Daar hadden ze in een mum van tijd mijn fiets weer goed op bandenspanning en heb het hotel zelfs ook weer terug kunnen vinden. De rest van de middag heb ik gebruikt om te leren fietsen in het Thaise verkeer, toch even wennen dat links rijden, en om te voelen of mijn fiets de reis echt veilig had overleefd. Het fietspad rondom het meer was daarvoor erg geschikt. Mijn achterderailleur ratelde en tikte aan alle kanten op de kleinste en grootste bladen, dus weer op weg naar de fietsenmaker. Na drie keer het 'centrum' van de stad te hebben doorkruist, heb ik die weer gevonden en nu fiets ik weer als nooit tevoren. Morgen begint dan ook mijn eerste etappe naar Nong Khai.