Het is alweer bijna een week na mijn vertrek! Ik ben ondertussen aangekomen in Pak Khat en zit hier tussen een heleboel gamende schoolkinderen dan eindelijk achter een computer.

Mijn eerste fietsdag naar Nong Khai is prima verlopen. De standen op mijn kilometerteller komen vrij goedovereen met de afstanden in mijn routeboekje en mocht ik ineens twijfelen, dankomt de beschreven plek zo voor je op doemen. De route volgen gaat dus prima, het fietsen trouwens ook. De eerste dag ben ik op tijd vertrokkken en de stad was vlot verlaten. Voor ik het wist fietste ik over rustige rode gravelweggetjes dwars door de rijstvelden met de meest prachtige uitzichten. Geregeld duiken er dan verbaasd kijkende mensen uit het rijstveld omhoog om mij vriendelijk gedag te zeggen. Ook in de dorpjes genoeg mensen die mij opmerken en mijvanaf hun terras de meeste exotische Thaise uitspraken toeroepen. Wat ze zeggen, ik heb geen idee. Alleen het woord 'falang' kan ik herkennen en dat betekend zoveel als westerling of buitenlander.Het laatste stuk fietsen gingover de -in mijn ogen- vluchtstrook van de snelweg. In Thaise ogen is devluchtstrook eenprima stuk wegvoor al het verkeer andersdan een autoof vrachtwagen.Een aparte ervaring om op een driebaans weg te fietsen, maar was toch blij om na 20 km. in defellezon aan te komen in de plaats van bestemming.Mut Mee Guesthouse was snel geboekt voor twee nachten en heeft eenheerlijk terrasaan de Mekong. Een prima plek om verder te acclimatiseren en ze hadden zelfs een Nederlandstalig boek in het rekje staan. De rest van de middag heb ik daar dus heerlijk zitten lezen. 's Avonds ben ik dan alsnog even de omgeving gaan bekijken met Satyam, een jongen uit India waar ik mee aan de praat was geraakt.

Detweede dag in Nong Kairustig aangedaan en op het moment dat ik in actie wilde komen om naar een soort van beeldenpark te gaan fietsen, kwam ik erachter dat ik een lekke band had. Ik kwam al snel tot de conlusie dat een flinke spijker de schade had aangericht en ben op zoek gegaan naar een nieuwe binnen- en buitenband. Tegen de tijd dat de mensen van de fietsenwinkel mij begrepen en ikhet wiel weer in mijn fiets zat, had ik geen zin meer in het park en ben weer op het terras gaan lezen. De rest van de dag heb ik daar overigens heerlijk op mijn gemak doorgebracht.

Gisteren was het de hoogste tijd om verder te fietsen. Dus nahet ontbijt en een colaatjemet Satyam, tijd om via het beeldenpark op weg te gaan naar Phon Phisai. Vol goede moed op pad, maar nog voor het einde van de markt hobbelde mijn fiets alle kanten op...een lekke band

Weinig keus dan weer terug te gaan naar het dorp en weer een bezoek te brengen aan LA Bicycle. Ze herkende me meteen en hebben de band weer voor me geplakt. Gratis! En ikkon de schuld geven aan... een spijker.Tassen weer aan de fiets gehangen en dan eindelijk op weg. Het beeldenpark heb ik maar links laten liggen, ik wilde ze snel mogelijk op weg.Ik heb flink doorgetrapt op de wat grotere wegen en Phon Phisai was dus vlot bereikt. Hotelletje (en dat is toch nog een groot woord voor wat het was) geboekt, een rondje gelopen door het plaatsje en een flink bord rijst gegeten en toch nog voor de regen binnen! De hele nacht heeft het flink geregend en ook vandaag was het de hele tijd aan het druppelen. Dat mocht de pret niet drukken en ik heb weer mooie rijstvelden en prachtige vergezichten gezien vanaf de modderige paadjes en de grotere wegen.

Morgen gaat de route naar Bueng Kan. Ik houd jullie op de hoogte!