Dit keer komt het reisverhaal vanuit Nakhon Phanom, de provinciehoofdstad van de gelijknamige regio.Zeker geen grote plaats (alhoewel beduidend groter dan de dorpjes van de afgelopen twee dagen),maar het heeft wel een goede atmosfeer. Reden genoeg om hier ook morgen nog een dagje door te brengen, mijneerste rustdag sinds Nong Khai.

De laatste week ben ik dus iedere dag onderweg geweest en heb daarbij een aardig ritme opgebouwd. Ik stap 's ochtends rond een uur of negen op de fiets en stop onderweg hier en daar om wat te eten (m.n. bananen), een foto te makenofmijn dagelijkse colaatje tekopen. Bij aankomstin de plaats van bestemming regel ikmijn slaapplaatsen rust even uit. Om vervolgens mijnfietskleren te wassen en een koude douche te nemen.Dan wordt het tijd om de omgeving eens nader te bekijken en rond een uur of half zeven ga ik wat eten. Na het eten is het dan meestal al redelijk donker, dus zoek ik mijn kamer of bungalow op en lees nog wat voor ik ga slapen rond een uur of 10. Zo spannend is mijn vakantie helemaal niet!

Ik begin eraan te wennen dat er een heleboel mensen naar me kijken, of ik nou fiets op een kleine of grote weg, over straat loop of de markt op ga. Je wordt gezien. (Soms heel handig, want gisteren stopte er een mevrouw voor een praatje en ze verkocht brood en ik had gebrek aan proviand.) En er zijn genoeg mensen die me gedag zeggen, zwaaien, toeteren of even glimlachen. Voldoende in ieder geval om je niet alleen te voelen. Medetouristen zijn er namelijk nauwelijks. Ik hebdrie dagen geleden1 blanke vrouw gespot en dat heb zelfs ik met verbazing geconstateerd.En af en toe zie je eenwesterse man die dan in negen van de tien gevallen wordt geflankeerd door een Thaise. Zin in een praatje kreeg ik niet direct... Ik heb wel geregeld aanspraak aan mensen in gebroken Engels. Ze vragen me waar ik heen ga en waar ik vandaan kom en soms ook nog mijn naam. De mensen die geen Engels spreken gebaren er flink op los, ze weten me duidelijk te maken dat ik de foute weg in ga en dat ik toch wel heel lang ben in vergelijking met zichzelf.

Kortom, het gaat goed. De komende dagen doe ik het rustig aan en ben ik wat grotere plaatsen, dus internet zal makkelijk te vinden zijn om mijn avonturen openbaar te maken.