Afgelopen woensdag was de dag van de terugreis. Na het ontbijt heb ik mijn gereedschap gepakt, een flink stuk karton geregeld bij het kamermeisje en onder toeziend oog van 2 portiers heb ik mijn fiets reisklaar gemaakt. Volgende actiepunt was het regelen van een taxi naar het vliegveld. De grootste uitdaging daarvan was het overtuigen van de receptioniste dat ik mijn fiets weer mee naar huis ging nemen en dat die dan ook in de taxi moest passen.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Ubon, begon het eerste wachten van de dag. Achtereenvolgens op het opengaan van de incheckbalie, de douane en de gate. Maar dat kon mij niet deren, mijn fiets werd namelijk in een mum van tijd ingecheckt!
Net zoals op de heenreis moest ik in Bangkok niet alleen van vliegtuig, maar ook van vliegveld wisselen. Had ik toen nog de luxe van een transfer, nu moest ik zelf op zoek naar vervoer. Met in mijn achterhoofd allemaal rampscenario's van 'n fiets die niet in een bus of taxi past, ging ik op pad. Tot mijn eigen verbazing had ik binnen een minuut een taxibusje voor mezelf geregeld tegen een mooi prijsje en voor ik het besefte waren we al op weg. Drie kwartier lang dacht ik dat ik in een computerspelletje was beland. De chauffeur gaf gas en scheurde over de weg andere auto's rechts en links inhalend. Ik moet toegeven dat ondanks het feit dat de chauffeur zijn bus goed onder controle had, het niet geheel risicoloos was. Hoe dan ook was het wel fantastisch. Ik heb de hele reis met een glimlach in het busje gezeten.

Mijn chauffeur had zo snel gereden dat de incheckbalie nog niet open was. Wachten dus weer. Na wat gedoe, 'n telefoontje en 2 balies bezocht te hebben, werd mijn fiets geaccepteerd. Wat toch altijd weer een opluchting is. Op weg naar huis restte mij nu slechts de douane en 5 uur wachten, die ik heb gebruikt om op mijn gemak het laatste vreemde geld uit te geven en wat te eten. De vlucht naar Schiphol verliep voorspoedig en na het laatste wachten op de komst van mijn bagage, werd ik opgewacht door mijn ouders. Een lift naar huis!

Thuis zijn begint te wennen en morgen ga ik weer aan het werk. Het is weer tijd voor het normale leven. Nagenieten doe ik met de foto's en daarvan heb ik er een paar op deze site gezet.
Wil ik jullie tot slot hartelijk danken voor de leuke reacties en goede zorgen!